ไทยขาดนักนาโน ต้องเร่งสร้างอย่าหวังอิมพอร์ต

การจะขยับขึ้นเป็นฮับทางนาโนเทคโนโลยีของภูมิภาคอาเซียน ประเทศไทยจะต้องแข่งกับ สิงคโปร์ มาเลเซีย และ เวียดนาม และสิ่งหนึ่งที่เป็นปัจจัยสำคัญในการต่อสู้ก็คือ โครงสร้างพื้นฐานต่างๆ ได้แก่ เครื่องมือ คน เงินทุน และการสนับสนุน สิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นปัญหาของประเทศไทย มากที่สุดตอนนี้ก็คือ เรื่องของคน ซึ่งทางแก้มีอยู่ 2 ทางคือ เร่งสร้างคนขึ้นมา ประเทศเวียดนามเลือกแนวทางนี้ อีกแนวทางหนึ่งคือ การอิมพอร์ตนักนาโนจากต่างประเทศ ประเทศสิงคโปร์เลือกแนวทางนี้สำหรับประเทศไทย คงต้อง เอาอย่างเวียดนามมากกว่านะครับ คือสร้างคนของเราเอง ซึ่งจะเป็นผลดีในระยะยาว เพราะบ้านเราไม่มีสิ่งเอื้ออำนวยแบบสิงคโปร์ที่จะดึง super talent จากเมืองนอกมาได้ ชาวต่างชาติที่เข้ามาทำงานในองค์กร หรือ มหาวิทยาลัยของไทยในขณะนี้ ส่วนใหญ่เป็นแค่เกรด B หรือ C เท่านั้น ซึ่งมักจะตามภรรยามา หรือ ไม่ก็หางานในประเทศตัวเองไม่ได้ ทั้งๆ ที่ประเทศไทยต้องการระดับ A และ A+ เหมือนสิงคโปร์เขานั่นแหละครับ สิงคโปร์เขาทำได้ เพราะสภาพแวดล้อมในการทำงานเขาเป็น International จริงๆ จ่ายค่าแรงสูง มีโรงเรียนอินเตอร์ให้ลูกเรียน ขณะนี้สิงคโปร์กำลังสร้าง Megastructure ที่มาริน่าเบย์ เพื่อดึงดูดบุคลากรเจ๋งๆ จากทั่วโลก

ไทยเราคงไปแข่งแบบนั้นไม่ได้ เราต้องเร่งสร้างคนของเราเอง เพราะหากอิมพอร์ตแต่ระดับเกรดต่ำๆ เข้ามา แถมบางทีก็มาสร้างปัญหาเพิ่มขึ้นอีก แทนที่จะช่วย จะยิ่งฉุดมาตรฐานนาโนเทคโนโลยีของเราลงไปอีก ได้ยินมาว่าหลายๆ ที่เข้ามาแล้วก็ไม่มีผลงาน แล้วยังมาทะเลาะกับคนไทยเจ้าของบ้าน เพราะไม่เข้าใจวัฒนธรรมของเราอีก อย่างนี้ก็แย่นะครับ แต่วิธีการสุดโต่งเกินไปก็ไม่ดีเหมือนกัน วิธีการอิมพอร์ตคนเข้ามาต้องเปลี่ยนไป คือ อาจใช้วิธี export คนไทยเรานี่แหละ ออกไปหาประสบการณ์ postdoc ในต่างประเทศก่อน แล้วค่อย import กลับเข้ามาเมื่อเก่งแล้ว ก็จะช่วยเพิ่มกำลังคนของเราได้ทางหนึ่ง หรือไม่ก็อิมพอร์ตคนเอเซียด้วยกัน เช่น จีน เวียดนาม จะทำงานเข้ากับคนไทยง่ายกว่า

วันหลังผมจะกลับมาเล่าว่านาโนเทคโนโลยีของสิงคโปร์ ตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว ......

(ภาพขวามือ - เด็กๆ ในประเทศสหรัฐอเมริกากำลังสนุกสนานกับการเรียนรู้ Nano-education)